Να ξεκινήσω την παρέμβαση με μια υπόθεση. Βαδίζοντας στον δρόμο μας χτυπά αυτοκίνητο ο οδηγός του οποίου αποδεικνύεται ότι δεν είναι κάτοχος πιστοποιητικού ικανότητας να οδηγεί, πλην όμως, δηλώνει απερίφραστα την υπαιτιότητά του και εκφράζει με τον πιο ευγενικό τρόπο την διάθεσή του να μας μεταφέρει στο πλησιέστερο νοσοκομείο για θεραπεία, αν δεν είμαστε υπό καθεστώς σύγχυσης, αλλά υφίσταται και η ελάχιστη ικανότητα ορθής κρίσης, θα δεχόμαστε να επιβιβαστούμε στο αυτοκίνητο που μας «τσάκισε» με τον συγκεκριμένο οδηγό για την αναζήτηση της σωτηρίας μας;
Λίγοι σε αυτή την χώρα είναι σε θέση να γνωρίζουν την πραγματικότητα (και ελάχιστοι τολμούν κάτι να πουν), αν τελικά αυτές οι δυσβάσταχτες επιβαρύνσεις του λαού θα οδηγήσουν τελικά την χώρα σε σωτηρία, θα συγκρατήσουν τους νέους στον τόπο τους, θα μας επιτρέψουν να κρατήσουμε μέσα μας ελάχιστη ελπίδα για κάτι καλύτερο για τα επόμενα χρόνια.
Αυτό που ανησυχεί, ενοχλεί και εξοργίζει, είναι πρώτα απ’ όλα η οριζόντια εφαρμογή της επιβολής της καταιγίδας των φόρων και των περικοπών, δεύτερον το γεγονός ότι δεν έχει γίνει γνωστό στον λαό που με αφόρητες στερήσεις καλείται να πληρώσει τις εγκληματικές ενέργειες και παραλήψεις αποκλειστικά όσων διαχειρίσθηκαν τελευταία την εξουσία, πως θα αξιοποιηθεί ότι εισπραχθεί, δηλαδή, θα πάνε αποκλειστικά στην εξόφληση των χρεών, θα δοθεί μέρος αυτών σε αναπτυξιακά έργα, θα δοθεί μέρος για την αντιμετώπιση της ανεργίας κ.ο.κ., τρίτον που πήγαν στερήσεις δυο ετών και γιατί αυξάνει το χρέος με ιλιγγιώδη ταχύτητα και τελευταίο θα κλίσουν επιτέλους τις τρύπες που διαρρέουν ότι στερείται ο φτωχός και ταλαίπωρος μισθοσυντήρητος Έλληνας; Κανείς δεν απαντά.
Η αίσθηση, αν όχι η βεβαιότητα, είναι πως όχι δεν έχουν σκοπό να τις «ταπώσουν». Οι υπηρεσίες σφραγίδες παραμένουν ενεργές, τα προνόμια των συντεχνιών συνεχίζουν, ο στόλος των κρατικών αυτοκινήτων υφίσταται, οι υψηλά ιστάμενοι της πολιτικής συνεχίζουν να ταξιδεύουν business class και πολυτελώς, οι ανίκανοι πολιτικάντηδες και οι υπουργοί συνεχίζουν να προσλαμβάνουν αχρείαστους υψηλόβαθμους συμβούλους, να πειραματίζονται και να σπαταλούν εκατομμύρια με βάλε-βγάλε υπουργεία (με απίστευτους τίτλους που δεν μπορεί να θυμηθεί κανείς) κλπ.
Όσο αυτά συνεχίζονται και σε συνδυασμό με την ανυπαρξία ή ανικανότητα δημιουργίας πολιτικής για την πραγματική αξιοποίηση, επ’ ωφελεία των Ελλήνων, των δυνατοτήτων και του πλούτου της χώρας, οι πλατείες, όσο και να προβοκάρουν οι λοστοφόροι, θα γεμίζουν και σε πολύ λίγο διάστημα η κατάσταση θα είναι ανεξέλεγκτη.
Τις ψυχές όλων μας κατατρώγει σήμερα η αμφιβολία μήπως και ότι υφιστάμεθα είναι για την δημιουργία τετελεσμένων προκειμένου η «ατίθαση» χώρα γονατίσει ώστε οι ενεργειακές πολιτικές του παγκόσμιου διευθυντηρίου περάσουν στην περιοχή μας ευκολότερα; Αυτή η καχυποψία γίνεται πιο έντονη, όταν αυτά που βιώνει «στα καλά καθούμενα» η χώρα συνδυαστεί με την σύγχρονη (με τα δεινά μας) «αιφνίδια» κατάρρευση όλων των μη πλήρως ελεγχόμενων καθεστώτων της ανατολικής Μεσογείου, όπου σε αυτή την γεωγραφική περιοχή όλα δείχνουν ότι τα επόμενα χρόνια πρέπει/μπορεί να εξορυχτούν τεράστιες ποσότητες υδρογονανθράκων. Αναρωτιόμαστε τι πολιτική ακολουθεί η κυβέρνηση, πόσο θα κρατήσει «μουλαρωμένος» ο Σαμαράς, πόσο θα κρατήσει ο κόσμος, πόσο δεν θα «διαβάζουν» τι ψηφίζουν οι βουλευτές;
Σε όλα αυτά και στη χαοτική κατάσταση που επικρατεί, καταβάλλεται προσπάθεια τελευταία να φανεί ότι η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση εργώδους αναδιοργάνωσης, μέτρα ανακοινώνονται και προτάσεις για ριζικές αλλαγές στην παιδεία, στο δημόσιο, στα ασφαλιστικά ταμεία, την υγεία, ώστε να πιστέψει ο Έλληνας ότι αυτά που υφίσταται δεν είναι απότοκα εγκληματικών λαθών και πολιτικής ιδιοτέλειας, αλλά ρεύμα αναδιοργάνωσης και ότι ύστερα από λίγο καιρό η Ελλάδα θα έχει αναγεννηθεί και θα τραβά προς τη δόξα.
Παρόλα αυτά, τελευταία κάποιοι συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τα δεινά του φτωχού και του ταλαίπωρου με συμπεριφορές απαράλλαχτες με αυτές που βοήθησαν το «όχημα» να μας φέρει στο σημείο που είμαστε. Έχουν αρχίσει μεθοδευμένα να παπαγαλίζουν ηλίθια συνθήματα που διοχετεύει το κομματικό διευθυντήριο, όπως το πρόσφατο «μότο» ότι, «τι να γίνει ρε παιδιά υπομονή, μπορούμε να ζήσουμε και με λιγότερα, ο άνθρωπος προσαρμόζεται, μπορούμε να κόψουμε πολλά πράγματα……..». Αυτά τα λένε άνθρωποι που μέχρι προχθές δεν τραβούσαν και μεγάλο ζόρι να κάψουν την χώρα όταν π.χ. η ισχνή ετήσια αύξηση 2% στους μισθούς δεν γίνονταν 3%.
Επειδή οι πολιτικά χαζοί λιγοστεύουν με γεωμετρική πρόοδο στον τόπο αυτό το διάστημα, καλά θα είναι να περιορίσουν οι επιτήδειοι την εμετική προπαγάνδα. Η στέρηση και η πείνα γίνεται καλός σύμβουλος και καλός οφθαλμίατρος.
Σταύρος Γ. Μιχαηλίδης
Δημοτικός Σύμβουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου